nasıl da kanıksanıyor olaylar üzerinden zaman geçince.
zaman en derin yaralara bile derman.
hafızamın bu unuturluğu olmasa mı daha güçlü olurdum unutmaya unutmaya?
yoksa böyle mi daha güçlüyüm uyku haplarıyla.
normal değilmişim gerçekten.
yıkıldığım anda bağlandım hayata.
hep böyle mi olur yoksa?
can çıkar huy çıkmaz derler ya;
yeni huy edinilmez demezler.
bazen yaşadıklarından huy edinir de huysuz olur insan.
ben oradayım şu an.
yoksa alacak mı zaman bu hissi benden aktıkça avuçlerımın arasından?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder